1Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem słupów;
2Zabiła swoje bydło, zmieszała wino i zastawiła stół;
3Rozesłała swoje służące, woła na szczytach najwyższych miejsc miasta:
4Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:
5Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam.
6Porzućcie głupotę, a będziecie żyli, i chodźcie drogą roztropności.
7Kto upomina szydercę, ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje niegodziwego, ten się plami.
8Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9Upomnij mądrego, a będzie mądrzejszy; poucz sprawiedliwego, a pomnoży swą wiedzę.
10Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.
11Bo dzięki mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata twojego życia.
12Jeśli będziesz mądry, tobie samemu będzie służyła twoja mądrość; a jeśli szydercą, sam poniesiesz szkodę.
13Głupia kobieta jest wrzaskliwa, prosta i nic nie rozumie;
14Siedzi u drzwi swego domu, na krześle, na wysokich miejscach w mieście;
15Aby wołać na przechodzących, którzy idą prosto swoimi ścieżkami:
16Ktokolwiek jest prosty, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:
17Kradzione wody są słodkie, a chleb jedzony pokątnie smaczny.
18Ale on nie wie, że tam są umarli, że jej zaproszeni są w głębinach piekła.